Rüyam da gördüm 8 sene sonra bir çocuğumun daha olacağını. Halbuki hamile kalmayacağımdan yüzde bir milyon emindim. Yalnız rüyam da kendimi hamile olarak değil, direk doğum yaparken görmdüm. Ne ilginçtir ki erkek bebek dünyaya getirmiştim. Ve her şey çok ama çok gerçekti. Bütün o doğum anında ki duyguları gerçek hayatta yaşarcasına hissetmiş aynı zamanda inanılmaz derece de tedirgin olmuştum ki bu tedirginlik beni uykumdan uyandırmaya yetmiş. Sonrasında oh , sadece rüyaymış dememe neden olmuştu.
Bu rüyanın etkisini üstümden atalı bir kaç gün olmuştu ki. Yeni bir rüyada minik adam büyümüş hali ile karşıma çıkmış bana mutluluk saçıyordu. Herhalde iki veya üç yaşlarındaydı bu minik adam; kumral, renkli gözlü ve uzun saçlıydı. Rüyama, ailemize katılacağının ilk sinyalini vermek için gelmişti. Tabi ben yine hiç bir şeyin farkında değildim.
Ne zaman ki kardeşimin eşi beni arayarak kendi hamilelik havadisini verdi. O gün kafam da acaba tilkileri dans etmeye başladı. Annem de bu tilkilerin sayısını artırmak için elinden geleni yaptı.
Çünkü o sıralar deli gibi yemek yiyor ve hiç doymuyordum. Sevgili anneciğim de kızım sen de hamile olmayasın dedi ve kafamda deli sorular dönmeye başladı. Bu soruların cevabı eczanenin yolunu tutmamla ve gebelik testini alıp sonucu görmemle son buldu.
Dün gibi hatırlıyorum öyle mutlu olmuştum ki ama bir o kadar da korkmuştum. İkinci bir çocuk daha mı? Nasıl bakardım, nasıl ikisini birden çok sevebilirdim. İhtiyaçları farklı farklı olacaktı ve gerçekte ikisine birden yetişebileceğimi hiç sanmıyordum. Ayrıca ben deniz ne süper anneydim ne de süper bir eş.
Peki ya Nehir ? O ne olacaktı ? Tamam kardeş istiyordu eyvallah. Ama ya ben Nehir'i ihmal edersem ya her ikisine de yetemezsem diye günlerce hatta doğurana kadar düşündüm durdum.Sonuç yetiyor muyum ? Yok nerede. Ne eve yetişebiliyorum, ne eşime, ne de çocuklarıma. Evim dağınık ötesi . Ütü dersen dağ gibi yığılı. Evde yemek makarna , mantı, tavuk dönüşümlü olarak yapılıyor.
Vallahi yapacak bir şey yok. Durum bu yetişemiyorum hem de hiç bir şeye ancak mutluyum , ufak tefek rahatsızlıklar dışında sağlıklıyız. Gülebiliyoruz, topluca ağlayabiliyoruz. Bazen aynı anda bağırıyoruz. Hatta zaman zaman kime bağırdığımı bile unutabiliyorum. Ama her ikisine de sarılıp onların o mis kokusunu içime çektiğimde kendime; Cennet kesinlikle bu olmalı bundan daha iyisi olabileceğini sanmıyorum diyebiliyorum.
İkinci çocuk hikayesi bu kadar kısa olamaz ama sizi sıkmak istemiyorum. Eğer beğenirseniz devamı da gelir. Yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen;)
Tam esimle ikinci cocuk mevzularini konustugumuz sirada yazina denk gelmem 😊💗 bir yanda kardes sevgisi, bir bebeginin daha olmasi diger yanda ise hic bir seye yetememe hissi, kiskanclik korkulari, acaba aralarinda kac yas olsa ideal dusunceleri, sonrasinda amaaan bir tane neyine yetmiyor demeler 😂😂😂 devami gelsin lutfen. Ozellikle 8 yil aradan sonra tekrar evde bir bebegin olmasi nasil hissettirdi daha once yapsaydin keske dedin mi 😊❤️
YanıtlaSilÖncelikle okuduğun ve değerli yorumunu benden esirgemediğin için çok teşekkür ederim. Ve yazının devamında tam da merak ettiğin konulara değineceğim en iyisi fazla bekletmeyeyim yazmaya başlayım❤🙏
Sil2. Yazını ne zamandır bekliyordum kalemini özlemişim çok ara verme diyeceğim ama 2 çocukla olduğu kadar :-) Aklımdaki sorulara azda olsa cevap oldun ilerisi için ♥️
YanıtlaSilTeşekkür ederim canım benim❤🙏
SilDışardan bakınca oldukça iyi görünüyorsun tatlım, iç işlerini bilemiyorum, ama bazen hepimiz akışına bırakmıyor muyuz hayatı, koyver gitsin olduğu kadar 😂
YanıtlaSilAh o dışardan görünüm yok mu ne geliyorsa ondan geliyor başıma😂😘
Sil